Frederick Leighton "Ακμή και Σεπτίμιος"
Την αγάπη του ο Σεπτίμιος, την Ακμή,
στον κόρφο του κρατώντας "Ακμή μου" λέει
αν δε σ' αγαπώ μέχρι θανάτου κι αν στο εξής
να σ' αγαπώ αιώνια πρόθυμος δεν είμαι
όσο μπορεί κανείς να αγαπά μέχρις εσχάτων,
μόνος στη Λιβύη ή στην Ινδία την πυρωμένη,
πρασινομάτη να απαντήσω λέοντα."
Ως είπε αυτό, ζερβά ο Έρως σαν άλλοτε
και δεξιά φταρνίστηκε επικροτώντας.
Και η Ακμή απαλά το κεφάλι γέρνοντας
του γλυκού παιδιού τα μεθυσμένα ματάκια
με κείνο το άλικο στόμα φιλώντας,
"έτσι", λέει "ζωή μου Σεπτιμούλη μου,
αυτόν μόνο τον κύρη να υπηρετούμε αέναα,
τώρα που πιο πολύ μου μαίνεται και αγριεύει
η φλόγα στο απαλό μου μεδούλι."
Ως είπε αυτό, ζερβά ο Έρως σαν άλλοτε
και δεξιά φταρνίστηκε επικροτώντας.
Τωρά με καλούς οιωνούς ξεκινούν,
με αμοιβαίο πάθος αγαπούν κι αγαπιούνται:
μια την έχει την Ακμή ο φτωχούλης Σεπτίμιος
πιο πάνω από Συρίες κι από Βρετανίες.
Στο Σεπτίμιο μόνο πιστή η Ακμή
λάγνους πόθους κι ηδονές χαρίζει.
Ποιος είδε ανθρώπους πιο μακάριους,
ποιος πιο ευοίωνη την Αφροδίτη;
