Κυριακή 21 Ιουνίου 2015

Κάτουλλος 50

Εχθές, Λικίνιε, ημέρα σχόλης
παίξαμε πολύ με τις δέλτους σου,
καθώς άρμοζε να ‘μαστε ηδονικοί:
γράφοντας ο καθένας μας παίζαμε
τώρα μ’ αυτό το ρυθμό τώρα με κείνο,
στιχάκια ανταλλάσσοντας με πνεύμα και κρασί.
Κι από κει έφυγα απ’ τη γοητεία σου
φλογισμένος, Λικίνιε, κι απ’ τα αστεία,
ώστε φαΐ ο άμοιρος δε χάρηκα,
ούτε ύπνος σφάλισε γαλήνια τα ματάκια μου,
αλλά σ’ όλη, με μανία αδάμαστος, την κλίνη
γυρνούσα ποθώντας να δω την αυγή,
μαζί σου να μιλήσω και να ‘μαι μαζί σου.
Αλλά καθώς τα μέλη μου κατάκοπα απ’ το μόχθο
ημιθανή στο κρεβατάκι κείτονταν,
αυτό, γλυκέ μου, σου 'γραψα το ποίημα,
για να δεις καθαρά την οδύνη μου.
Τώρα θρασύς μην είσαι και τις εκκλήσεις μας,
σε εκλιπαρώ, μην απορρίψεις, μάτια μου,
μήπως ζητήσει η Νέμεσις εκδίκηση από σε. 
Είναι θεά κραταιή: κοίτα μη την προσβάλεις.

Τετάρτη 17 Ιουνίου 2015

Κάτουλλος 30




Αλφηνέ, κάλπη κι επιλήσμων σε αδερφικούς συντρόφους,
καθόλου τώρα, σκληρέ, το γλυκό σου φιλαράκι δε λυπάσαι;
Τώρα να με προδώσεις, τώρα να μ’ απατήσεις, άπιστε, δε διστάζεις;
Μήπως οι πράξεις οι ασεβείς ανθρώπων δολερών στους ουρανίους αρέσουν;
Γι' αυτά εσύ αδιαφορείς. Κι εμέ τον άμοιρο στα δεινά παρατάς.
Αλίμονο! Τι να κάνουν οι άνθρωποι πες ή ποιον να εμπιστευτούν;
Βέβαια εσύ με πρόσταζες τη ζωή μου, άνομε, στα χέρια σου να αφήσω
σ’ αγάπη οδηγώντας με λες κι ήταν ασφαλή για με τα πάντα.
Εσύ ο ίδιος τώρα απομακρύνεσαι κι όλα τα λόγια και τα έργα σου
στους ανέμους να τα πάρουν ανεκπλήρωτα και στις νεφέλες τις αέρινες αφήνεις.
Εσύ μπορεί να ξέχασες μα οι θεοί θυμούνται. Θυμάται η Πίστη,
που σύντομα τις πράξεις σου να μετανοιώσεις θα σε κάνει.

Δευτέρα 15 Ιουνίου 2015

Κάτουλλος 42



Ελάτε, ενδεκασύλλαβοι, όλοι όσοι
είστε, από παντού, όσοι κι αν είστε όλοι,
για κορόιδο με περνά η πόρνη η αισχρή
και να μου δώσει πίσω αρνείται τα γραπτά
μας, αν είναι δυνατόν να το ανεχτείτε.
Κυνηγήστε την και ξεμπροστιάστε την.
Ποια είναι, ρωτάτε; Αυτή που βλέπετε
αισχρά να κουνιέται, με πόζα αρτίστας
να χασκογελά σα γαλλικό κουτάβι.
Περικυκλώστε την και ξεμπροστιάστε την:
«Πόρνη πρόστυχη, γύρνα τις σημειώσεις.
Γύρνα, πρόστυχη πόρνη, τις σημειώσεις.
Δεκάρα δε δίνει; Βρόμα, μπουρδέλο,
ή αν κάτι μπορεί να είναι αθλιότερο.»
Μα αυτό πως αρκεί δεν πρέπει να θεωρούμε.
Μαζί φωνάξτε ξανά πιο δυνατά:
«Πόρνη πρόστυχη, γύρνα τις σημειώσεις.
Γύρνα, πρόστυχη πόρνη, τις σημειώσεις.»
Δε βγαίνει τίποτα, δε συγκινείται.
Πλάνο και τρόπο πρέπει να αλλάξετε,
μπας και κάτι άλλο καταφέρετε.
Μα αν τα άλλα αδύνατα είναι, κοκκίνισμα
απ’ της σκύλας την αναιδή όψη εκβιάστε:
«Κόρη πρότυπη, γύρνα τις σημειώσεις».

Δευτέρα 8 Ιουνίου 2015

Κάτουλλος 88


Ουροβόρος της Lucia Žilíková

Τι κάνει, Γέλλιε, αυτός που με μητέρα κι αδερφή
 καυλώνει και με τα ρούχα πεταμένα ξενυχτά; 
Τι κάνει αυτός που το θειο σύζυγος να 'ναι δεν αφήνει;
  Έχεις ιδέα πόσο μεγάλο έγκλημα διαπράττει;
Τόσο μεγάλο, Γέλλιε, διαπράττει που μήτε η έσχατη Τηθύς
  μήτε ο γεννήτωρ των Νυμφών Ωκεανός δεν το ξεπλένει:
Τι άλλο έγκλημα πιο πέρα για να παει δεν υπάρχει,
  εκτός κι αν τον ίδιο ο ίδιος με το κεφάλι σκυφτό καταπιεί.